Fabrika stakla „Ukras“ iz Alibunara je osnovana 1966. godine. Prva zastarela oprema i mašine neophodne za rad fabrike stigle su iz Mađarske u vidu ratne reparacije. Uz pomoć paraćinskih staklara pokrenuta je proizvodnja, a broj radnika ubrzo stiže do brojke od 200. Potom se uspostavlja saradnja i sa drugim jugoslovenskim staklarama kao što su Rogaška Slatina i fabrika stakla u Prokuplju, gde se obučavao deo radnika iz Alibunara i okoline.
Pri fabrici se zatim osniva odeljenje za dekorisanje stakla koje je uključivalo brušenje, graviranje, pozlaćivanje, slikanje stakla i upotrebu transfer štampe, ali i radionica za izradu drvenih kalupa.
U početku je staklara proizvodila ručno duvane servise za liker, vino i vodu po kojima je posebno bila prepoznatljiva, a kasnije dolazi do mehanizacije proizvodnje. Fabrika se specijalizuje za proizvodnju komercijalnog stakla za domaćinstvo i hotelijersku industriju. U drugoj polovini sedamdesetih godina u fabriku stiže Miloš Krsmanović (1957) koji će postati i ostati njen glavni dizajner. U svom zenitu staklara je izvozila proizvode u Nemačku, Italiju i Ameriku, ali većinski je robu plasirala na području Jugoslavije, gde je Vojvodina imala posebno mesto. Fabrika je prezentovala svoje proizvode na Beogradskom sajmu i Zagrebačkom velesajmu, kao i na manifestacijama u inostranstvu.
Od osamdesetih godina dolazi do značajnog ulaganja u širenje kapaciteta, što dovodi i do neznatnog povećanja broja zaposlenih. Nove mašine i oprema u velikoj meri doprinose povećanju stepena automatizacije i humanizacije procesa proizvodnje. U tom cilju nabavljaju se obične pres-mašine, a potom i hidraulične prese, kao i centrifuge. Na centrifugama se proizvode činije, a na ostalim presama pepeljare, kandila, tacne, činije, tacne, slanici, čaše za sladoled i drugi asortiman. Fabrika nakon ovog unapređenja dostiže maksimalni kapacitet fabrike od dve tone gotovih proizvoda na dnevnom nivou. Za postignute uspehe, kolektiv je dobio brojne nagrade i priznanja, uključujući Nagradu oslobođenja opštine Alibunar, kao i priznanja na velikim sajmovima u zemlji i inostranstvu.
Do devedesetih godina fabrika je prerasla u moderno industrijsko preduzeće sa dve lončane peći i dobrim uslovima za rad. Krajem 1991. godine fabrika prelazi iz društvenog vlasništva u akcionarsko društvo i menja naziv u AD „Eurokristal“ Alibunar. Nakon 2000. godine fabrika upada u krizu, a do obustavljanja proizvodnje dolazi oko 2010. godine. Usled nagomilavanja dugova i nelikvidnosti preduzeća 2012. godine je proglašen stečaj čime je stavljena tačka na proizvodnju stakla u Alibunaru. Kako bi se namirili poverioci rasprodaju se mašine, oprema i druga imovina.
Autor teksta: Dejan Vorgić
